موارد مصرف: ايزوفلوران به عنوان‌بيهوش كننده براي القاء و ادامه بيهوشي‌مصرف مي‌شود. ايزوفلوران همچنين بامقادير مصرف كم به عنوان ضد درد دراعمال جراحي زنان و زايمان و براي اعمال‌جراحي كه در آنها به بيهوشي كامل بيمارنياز نيست، مصرف مي‌شود.
فارماكوكينتيك: حداقل غلظت آلوئولي(MAC) ايزوفلوران هنگام مصرف بااكسيژن 1/15% و هنگام مصرف بانيتروزاكسايد هفتاد درصد 0/5% است.ضريب توزيع خون به گاز آن 1/43 است.تا حدود 0/17% مقدار مصرف آن‌متابوليزه مي‌شود. حدود 95% آن‌به‌صورت تغيير نيافته از طريق ريه‌ها دفع‌مي‌شود.
موارد منع مصرف: در صورت وجودهيپرترمي بدخيم، و يا سابقه ابتلاء به آن‌نبايد مصرف شود.
هشدارها: 1 ـ ايزوفلوران با غلظت‌هاي‌بيهوش كننده ممكن است باعث شل شدن‌رحم شود.
2 ـ ايزوفلوران ضربان قلب و نبض رابويژه در بيماران جوان‌تر افزايش
مي‌دهد.
عوارض جانبي: تضعيف پيشرونده تنفس،افت فشارخون و شل شدن عضله صاف‌رحم از عوارض مهم دارو مي‌باشند.
تداخل‌هاي دارويي: مصرف همزمان اين‌دارو با آمينوگليكوزيدها، و عوامل مهاركننده عصبي ـ عضلاني، موجب تشديد شل‌شدن عضلات مي‌گردد تجويز توأم باتركيبات تقويت كننده سيستم دوپاميني‌مثل لوودوپا و كاتكل آمين‌ها (دوپامين،اپي‌نفرين، نوراپي نفرين)، موجب بروز،آريتمي مي‌گردد. مصرف توام فني توئين باايزوفلوران ممكن است باعث افزايش‌سميت كبدي ناشي از دارو شود.
نكات قابل توصيه: 1 ـ ايزوفلوران عملكردقلب را در بزرگسالان تضعيف نمي‌كند،ولي فشار خون را به دليل انبساط عروق‌محيطي كاهش مي‌دهد.
2 ـ در صورت مصرف ايزوفلوران براي‌ادامه بيهوشي، توصيه مي‌شود غلظت آن‌به كندي افزايش يابد.
مقدار مصرف: براي القاء بيهوشي بتدريج‌از 3 ـ 0/5 درصد به همراه اكسيژن و يامخلوط اكسيژن و نيتروز اكسايد و به‌عنوان ادامه دهنده بيهوشي 3/5 ـ 1 درصددر مخلوط گازهاي اكسيژن ونيتروزاكسايد تجويز مي‌شود. در صورت‌استفاده از گاز اكسيژن به تنهايي ممكن‌است به ميزان اضافه 1 ـ 0/5 درصد نيازباشد. در اعمال جراحي سزارين 0/75 ـ0/5 درصد در مخلوط اكسيژن و نيتروزاكسايد استفاده مي‌شود.
اشكال دارويي:
For Inhalation (100 ml)
