برخی آسیب دیدگی ها منجمله یک شکستگی باز استخوانی و یا در رفتگی انگشت شست به وضوح قابل تشخیص اند و برخی از ضایعات دیگر ممکن است تنها توسط رادیوگرافی یا اشعه ایکس مشخص شوند.در حین بررسی های تشخیصی خود توجه داشته باشید که تا حد امکان از حرکت دادن بی مورد موضع آسیب دیده خودداری نمایید.سعی کنید تجسم نمایید که نحوه ایجاد و شیوه بروز آسیب چه بوده و چه میزان نیرویی برای ایجاد ضایعه دخیل و مورد لزوم بوده است.شکل ظاهری،وضعیت قرارگیری و موقعیت اندام آسیب دیده را با طرف مقابل مقایسه کنید.اگر در مورد شدت آسیب دیدگی شک دارید،باید آن را به عنوان یک شکستگی ، تحت مراقبت و درمان قرار دهید.
• علایم
ممکن است موارد زیر وجود داشته باشند:
– زمین خوردگی و یا ضربه شدیدی که اخیراً وارد شده است
– صدای بی مقدمه ، ناگهانی و شلاق وار شکستن استخوان و یا پاره شدن رباط
– درد تیز و خنجری حاصل از پارگی عضله
موارد زیر نیز ممکن است گاهی دیده شوند:
– ناتوانی کامل از انجام یک حرکت و یا دشواری در حرکت یک اندام به گونه طبیعی(مثلاً عدم توانایی در راه رفتن)
– وجود درد در محل ضایعه و یا اطراف آن که با حرکت بدتر می شود. اغلب اوقات وجود درد شدید و بدتر شدن آن با حرکت نشانگر در رفتگی می باشد و اگر در لمس ملایم و سطحی، استخوان حساس و دردناک باشد بیانگر شکستگی است.
– تورم، خون مردگی، کبودی و تغییر شکل در ناحیه شکستگی
– برخورد انتهاهای شکسته استخوان با هم ممکن است باعث تولید صدایی خش خش مانند ( و یا ترق و تروق) و یا ایجاد احساسی دلخراش در مصدوم گردد.هرگز خودتان قصد نکنید این حالت را به طور عمدی (مثلاً برای تشخیص گذاری )ایجاد نمایید.
– علایم و نشانه های شوک،بخصوص در شکستگی های استخوان ران،لگن و دنده ها
– کوتاه شدگی ،خمیدگی و یا پیچش اندام آسیب دیده
(مبحث شوک را نیز مطالعه نمایید.)
منبع: مباني كمك هاي اوليه ، ترجمه:دكتر نادر سيد رضوي.
انتشارات:مؤسسه آموزش عالي علمي كاربردي هلال ايران. چاپ اول.1383.
