سندرم کارسینوئید ( Carcinoid syndrome ) به مجموعه علایمی گفته می‌شود که به دنبال برخی از تومورهای کارسینوئید ( carcinoid tumors ) دیده می‌شوند . این تومورها، تومورهایی منتشر هستند که در همه جای دستگاه گوارش از جمله آپاندیس، ایلئوم و رکتوم و نیز ریه دیده می‌شوند . تومورهای کارسینوئید تومورهایی با رشد آهسته و کوچک هستند .
منشا این تومور از سلولهای نوروآندوکرین است که سروتونین و سایر میانجی‌ها ترشح می‌کنند . سروتونین به عنوان میانجی در سیستم اعصاب مرکزی (CNS) و نیز عامل تنگ کننده عروق عمل می‌کند. همچنین در برخی از اعمال فیزیولوژیک نظیر تنظیم خواب و درجه حرارت بدن و دریافت حس درد و بروز برخی از پدیده‌های پاتولوژیک همانند اضطراب، افسردگی، میگرن و فشارخون اولیه (Essential Hypertention) دخیل است .
افزایش تولید سروتونین و کالیکرین باعث ایجاد علائمی مانند گلگون شدن صورت، اسهال، تهوع، انقباض و تنگی مجاری تنفسی ( خس خس کردن سینه ) و مشکلات قلبی می‌شود که این علائم را تحت عنوان سندرم کارسینوئید می‌شناسند.
فقط ۱۰٪ تومورهای کارسینوئید موجب بروز سندرم کارسینوئید می‌شوند، مانع بزرگ در این راه کبد است که با متابولیزه کردن سروتونین تولید شده از بروز این سندم جلوگیری می‌کند، لذا اغلب سندرم کارسینوئید در بیمارانی که منشا تومور آنها در دستگاه گوارش است بعد از متاستاز کبدی تومور دیده می‌شود.
تشخیص با بررسی یکی از متابولیتهای سروتونین ( ۵HIAA )در نمونه ادرار ۲۴ ساعته‌است .
منابع
- ویکی‌پدیای انگلیسی
