بیخوابی بیماری نیست، بلکه نشانه ای از یک بیماری دیگر در بدن است که باید برای درمان آن اقدام شود و به همین دلیل پزشکان به ندرت داروهای خواب آور تجویز می کنند.
به گزارش وب دا، کارشناس امور دارویی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج گفت: داروهای خواب آور به دو دسته جداگانه تفکیک می شوند که برخی تنها در ایجاد خواب موثر هستند و کمتر تجویز می شوند، دسته دوم علاوه بر خواب آور بودن، عوارضی مانند افسردگی را نیز به همراه دارند.
دکتر مهسا عباسی افزود: در هنگام تجویز داروی خواب آور، باید بیماری و شرایط بیمار از نظر مشکلات زمینه ای و جسمی مورد ارزیابی قرار گیرد.
وی با بیان اینکه مصرف خودسرانه داروهای خواب آور نهایتا موجب زیان مصرف کننده خواهد بود، ادامه داد: ممکن است فرد به علت ابتلا به افسردگی دچار مشکل بی خوابی شود، اما از آنجا که بدون مشورت با پزشک اقدام به مصرف کرده است، علت اصلی بیخوابی ناشناخته باقی می ماند.
این کارشناس امور دارویی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج اضافه کرد: استفاده از داروهای خواب آور می تواند موجب تداخلات دارویی شود و اگرچه بیشترین تاثیر منفی آن بر روح و روان فرد مصرف کننده است، اما در افرادی که مبتلا به بیماری های زمینه ای مانند بیماری قلبی هستند، سبب تشدید شرایط نامطلوب جسمی آنان خواهد بود.
