برونشکتازی (Bronchiectasis) یا اتساع مزمن نایژهها، فراخشدگی غیر قابل برگشت قسمتی از درخت نایژهها در شش است.
معمولا ناحیه درگیر، فراخ شده، ملتهب و قابل روی هم خوابیدن (کلاپس) میباشد. در برونشکتازی اغلب عامل بیماریزایی مانند عفونتهای مکرر با انسداد مجاری تنفسی موجب آسیب به نایژه ها و نایژکها شده است.
علل برونشکتازی: عفونتهای مکرر ریوی، سیگار، برونشیت مزمن، آلرژی، بیماری سل، سرطان، آبسه ریه، عفونت قارچ ی، علل مادرزادی مانند سندرم کارتاژنر (Kartagener syndrome) و فیبروز سیستیک.
علائم برونشکتازی عبارتند از: سرفه اغلب خلط دار (گاه بدون خلط یا با خلط بدبو یا خلط خونی)، عفونت مکرر ریوی، تنگی نفس، چماقی شدن انگشتان.
درمان طبی عبارت است از کنترل عفونت، پیشگیری از انسداد و فیزیوتراپی ریه وگاه استفاده از خلطآور و اکسیژن. اقدام جراحی برای درمان برونشکتازی هنگامی توصیه میشود که بیماری کنترل نشود و مجاری تنفس فراخ شده، موضعی شده یعنی در قسمت خاصی از شش متمرکز شدهباشند. امروزه جراحی با مرگومیر (مورتالیته) و میزان ناخوشی (موربیدته) کمی همراه است.
منابع
- سیسیل «» مبانی طب داخلی «». تهران ۲۰۰۴
- ویکیپدیای